Gebruikersgegevens.

Als je tevreden bent over de verdere eigenschappen (oprollen, slijtvastheid e.d.) is er geen reden aparte niet-110 ohm gespecificeerde kabel voor andere dan digitale zaken te gebruiken.
Voor meer algemene informatie over wat transmissielijnen zijn zie b.v. hier.

Als er (al is het maar af en toe) van gedrukt of geprint materiaal in kleur gebruik wordt gemaakt lijkt RGB ledverlichting mij een nogal risicovolle keuze.

Witte leds kennen al een veel meer continu spectrum en daarmee een betere kleurweergave, fluorescentie bestaat in speciale kleuren met een wat lager redement in ruil voor een optimale kleurweergave. Maar (ongedimde-) halogeen doet het op dat gebied vanzelfsprekend ook prima.

Er zijn bij lichtbronnen dus -naast hoe het er uit ziet de volgende vrijheidsgraden: redement, kleurtemperatuur, kleurweergave, levensduur, intensiteit (en de totale kosten .. ;)

De verliezen in dimmers zijn niet zo interressant, het redement van op enige manier 'gedimde' PAR56's zelf zal echter nogal bedroevend zijn, en de kleurtemperatuur laag.

Voor vaste verlichting (in een architectenbureau nog wel .. ;) vind ik dat anno 2008 niet elegant, ik denk dat voluit brandende halogeenverlichting van een lager, gepast vermogen prettiger is, en in ieder geval veel efficienter. U kunt ter inspriratie eens wat neuzen in de webshop hier, er bestaat voor in truss veel meer dan 300W PAR56's alleen.

Voor een aantal amaturen (PAR38, b.v.) zijn ook fluorescentielampen te krijgen, dat vind ik prettig werklicht, ze zijn zuinig met energie en leven 15kh. Led voor verlichting lijkt nog niet zo veel zin te hebben, maar voor een subtiel effect is het desgewenst heel geschikt.

Je zou kunnen experimenteren met op home-theater toepassingen gebaseerde apparatuur, de "DSP"-functies om van stereo iets surround-achtigs te maken zijn best aardig.
Ik denk dan in de richting van de Denon DN-A7100 en soortgelijks.

Misschien flauw, maar de IC's zitten goed stevig (en goedom enzo) in de voetjes geduwd en er zijn geen pinnen verbogen ? Anders houd het imo een beetje op, mogelijk een i/o lijn van de Uc stuk oid, weinig aan te doen.

Had ook ooit zelf ook een vergeetachtige (nieuwe) multidim, daar hing de EEPROM er half uit. De kwaliteit van de voetjes is in overeenstemming met de prijs van het apparaat..

Ik heb zelf nooit aan dat soort hardware gemeten, maar heb wel eens topics gelezen van mensen die met dit soort opstellingen last hadden van temperatuursafhankelijke drift over langere termijn.
Voor audio relevante cijvers als het dynamisch bereik, resulterende in zaken als vervorming en THD+N worden hier bepaald door de gehaalde resolutie, en die is prima.

De referentiespanning en daarmee het absolute level wordt in een geluidskaart meestal gegeven door een of andere on-chip referentie in de codec. Toevallig heb ik de datasheet van de wat oudere AD1847 codec openliggen, de cijvers zijn voor een 16-bits single-chip adac netjes, 0,025% of 80dB - maar de opgegeven gain error is wel 10% absoluut of 0.2% tussen beide kanalen. Een fout van 10% resulteert dan ook in een bij audiogebruik nauwlijks interresante gain error van nog geen 1 dB.
Moderne kaarten doen het vast beter, maar het zou mij sterk verbazen als de stabiliteit ook maar in de buurt komt van de resolutie.

Op korte termijn zal de gainerror veel minder verlopen, maar een geluidskaart is imo geen stabiel meetapparaat.
Excuses voor dit offtopic uitstapje

Een voorzichtige crosspost, maar in dit topic heb ik vanmiddag een PDF'je met wat metingen aan fase-aansnijding geplaatst.

Op basis daarvan denk ik toch dat het nuttig zou zijn de extra moeite te nemen om een RMS meting te realiseren, de afwijkingen zijn bij een eenvoudige gemiddelde meting (zoals de showtecs hoogstwaarschijnlijk doen) vrij fors. Hiervoor achteraf corrigeren kan alleen als je weet hoe de totale last op ieder moment is samengesteld. Doe je het niet dan zou ik de uitlezing heel beperkt houden om de suggestie van nauwkeurigheid te mijden, een led-bar oid.

Om eens een geheel andere suggestie te doen: Je zou spanning en stroom als stereo-geluid kunnen verzenden en in een laptopje via de line in verder kunnen verwerken.
De harware blijft dan heerlijk eenvoudig, en het programmeren kan in iedere omgeving die je wilt.
Om zo aan drie fasen te kunnen meten zou je een simpele multiplexing kunnen doen, ik denk dat de op die manier ontstaande onzekerheden niet zo ernstig zijn. Je kunt dan ook gelijk een ijksignaal mee-multiplexen, want de nauwkeurigheid en stabiliteit van geluidskaarten zijn niet zo geweldig. De resolutie dan weer wel

Als ik mij goed herinner heeft de mixer inderdaad geen sy uitgangen, maar het zijn jacks dus daar valt zonder mechanische geklus iets aan te doen.

De mixer is overigens dubbelgeisoleerd, maar bij inbouwen of aansluiten kunnen er alsnog problemen ontstaan.

Hum. Ik vond hem in D&R-grijs mooier geloof ik ;)
Het ding is op faders en pots na redelijk onverwoestbaar, hier in 2003 vervangen door een Apollo. Er bestaat een (zeer rustige) D&R mailinglist, als je iets zoekt.

Het gaat allemaal over emc, wat bij het intensieve gebruik van het elektromagnetische spectrum voor allerlei communicatie een belangrijk onderwerp is geworden.

Ferrietkralen om in- en uitgaande verbindingen zijn een manier om de emc-eigenschappen van een bestaand apparaat bij gebruik te verbeteren.
Als men echter rekening houd met de emc-wensen vanaf stap een bij het ontwerpen en daar ook steeds goed op test bij het verder ontwikkelen zouden dat soort dingen imho niet nodig moeten zijn.
Als de in- en uitgangen van het apparaat zelf 'HF dicht' zijn mogen de kabels zo veel voor antenne spelen als ze willen.

Het aardige is dat zaken die goed zijn voor emc vaak helemaal niet strijdig hoeven te zijn met de overige dingen die men wil optimaliseren.
Je moet je er alleen wel bewust van zijn, HF is nu eenmaal een totaal andere tak van sport dan audio.

Een ferrietkraal om een verbinding werkt als een eenvoudige common-mode zelfinductie (CM-choke), hij zorgt dat de kabel daar een hoge impedantie voor HF-interferentie krijgt.

@ Douwe; Ik begrijp uw post niet geheel, maar het is inderdaad zo dat zelfinducties en ook ferrietringen om verbindingen gebruikt worden om voedingsspanningen en modules qua HF van elkaar te ontkoppelen.

Nee, dat werkt niet - het magnetisch veld zou dan in de richting van de wikkelingen van de secundaire lopen..

Je kunt het gewoon zien als een (vaak ringkern) transformator waarbij de primaire wikkeling uit slechts een halve winding (door het "gat" in de kern) bestaat.
Googlen' naar plaatjes met als term "current transformer"of "stroomtrafo" geeft hier de nodige hits

Een luchtkern kan overigens wel, als ik mij goed herinner heeft Elektuur zo ooit een stroomtrafo gebruikt in een luidspreker-vermogensmeter.

Hum. Het enorme voordeel is imo vooral dat ze RGB zijn, dus dat je binnen een zeker gamut via DMX willekeurige kleuren samen kunt stellen.
Zonder gedoe met filters of meerdere lampen.
Ze zijn ook snel, je kunt er mee stroben (de meeste hebben hier voorgeprogrammeerde functies voor)
Bij ons soort toepassingen (effectverliching disco, tegenlicht bij band) vallen de andere voors en tegens eigenlijk hierbij in het niet.

De genoemde voordelen hangen samen met het hogere redement, wat voor een aanzienlijk deel ontstaat door het onbreken van filters.
Je zou nog kunnen noemen dat de te verwachten levensduur gunstig lijkt, ik weet echter nog niet hoe dat uitpakt, de eerste generatie budget-ledfrutsels viel wat dit betreft tegen.

We hebben er sinds kort vier van deze, en ze bevallen erg goed - we zijn niet van plan nog gloeilamp-spots bij te kopen.

RGB-ledverlichting is door het wat heuvelachtige spectrum echter niet zo geschikt om dingen uit te lichten, dus daarvoor houden we gloeilampen.

Ferrietkralen werden hier waarschijnlijk alleen als voorbeeld van (in mijn perceptie vaak wat overdreven) HF-ontkoppeling genoemd, ze doen niets bij de bij dimmers relevante stoor-frq's in het audiogebied.

Heb je last van HF interferentie op audioverbindingen (door pin-1 fouten of wat ook) dan zou ik aanraden eens te kijken naar de nieuwe Neutrik EMC connectoren - een kraal moet wel vlak op de connector zitten wil hij effectief zijn bij b.v. GSM frq's.

Heb hier ook een 50W magnastat van 30 jaar oud (de transformator, niet de bout) op mijn bureau staan, het was indertijd zeker een prima investering en misschien is het dat nog steeds wel.
Aan de andere kant zijn er bij mijn weten geen punten voor loodvrij werken (RoHS) voor verkrijgbaar en is een instelbare temperatuur bij reparaties aan actuele apparatuur wel prettig.
Moest ik nu moeten investeren dan zou het iets instelbaars worden (WS50 of 80, display's zijn onzin ;) - maar er zijn nu vele merken en met een aantal lees ik positieve ervaringen.

Voor enkel af en toe een kabel te solderen voldoet een 15W ongeregelde bout of desnoods een Pyropen imo ook prima, en die is ook veel gemakkelijker mee te nemen als een station. Je hebt alleen iets meer geduld nodig, en een aparte standaard + sponsje.

Hum, speels zo, met die zwevend gebouwde schakeling rond "iets" in een TO-92 zo achterop de print

Enkel dit soort uitlezingen maken is niet moeilijk, al dit soort DVM's zijn gebaseerd op een ICL7106 (of -7, led vs. lcd), de 40 pins dil rechts op de print.
Als je de uitlezing goed geisoleerd inbouwd (plastic venster en de zwarte isolatie tussen pcb's en kast) en ze individueel zwevend voed kun je direct gekoppeld meten. Dus met enkel een spanningsdeler (zoals hier) of een stroomshunt en een gelijkrichter als meetschakeling.
Je meet dan simpelweg de gemiddelde waarde, geen RMS-waarde waar de beveiligingen op aanspreken. Maar heel belangrijk is dat verschil in de praktijk waarschijnlijk niet.

Lastiger wordt het als je de meetwaarde verder wilt verwerken. Die ICL's zijn best slimme stukjes elektronica, die nauwkeurigheid halen met een eigen ontwerp rond een DAC + Uc is zoals ik het inschat nog niet zo simpel.
Plus dat je te maken krijgt met het galvanisch gescheiden houden van de te meten signalen, hoewel stroomtrafo's een simpele en elegante oplossing voor stroom vormen.

Is het geen idee een moderne driefasen DIN-rail elektrameter in te bouwen ? Die dingen zijn niet onbetaalbaar meer. Uitlezen en verder verwerken van de meting is bij mijn weten bij dit soort meters vrij simpel.
Een nadeel is dat je dan het echte vermogen gaat meten, en niet de (RMS-) stroom. Bij dit soort lasten (vooral bij fase-aansnijding, maar ook bij gelijkrichters) ontstaan er bakken harmonische vervorming en loopt er blindstroom welke je zo niet zult zien.
Maar misschien bestaan er ook meters waarmee je de stroom kunt uitlezen.

Overigens heb je nu op twee fora eenzelfde topic lopen. Dat mag natuurlijk, maar of je er veel mee wint vraag ik mij af.

Het gaat nogal offtopic zo, maar acht polig XLR heb ik nog niet gezien, Neutrik gaat tot 7. Je zou kunnen kijken naar de populaire DE-9 connectoren, hoewel die een stuk minder gebruiksvriendelijk zijn.

Tevens bestaan er een aantal fraaie professionele locking DIN-varianten, maar die zijn duur en/of wat moeilijker te verkrijgen.

Waar heb je het voor nodig ?

De kabelimpedantie is bij audiofrekwenties niet relevant, gewone kabels tot enkele honderden meters zijn gegarandeerd te kort om een transmissielijn te vormen en merkbare effecten te vertonen.

In aanvulling op Dré; Overigens wordt bij lange audioverbindingen ( kilometers, denk aan pots e.d.) wel degelijk aandacht besteed aan de aanpassing, deze zou bij een normaal opgezette audioverbinding (lage uitgangsimp. icm hoge ingangsimp., dus) problematisch worden.
Vanwegen de door de constructie niet al te hoge impedantie van deze transmissielijnen is het dan een afweging tussen verzwakking (hoe groter de signaalstroom bij hetzelfde P hoe meer energie er in de kabel-R verdwijnt) en terminatie. Een beetje schijnt al veel te schelen, ik heb er zelf echter geen ervaring mee.

Het is mij ook wel eens opgevallen dat er 120 en 110 ohm "digitale" (AES/EBU, DMX) in de handel is, omdat in het algemeen onbekend is wat de tolerantie op deze waardes en de invloed daarvan op de verbinding is zou ik mij er niet te druk om maken. XLR's zijn ook geen 110 ohm. Een match binnen 10% is qua reflecties onwaarschijnlijk veel beter als geen match door een missende terminator Buiten dat is de kabelimp. ook nog enigzins frekwentie-afhankelijk.

Je beschrijft inderdaad het binnenste van een stappenmotor. Maar wat was de klacht ? Lagers kapot ?

???

In een TL buis (en bij mijn weten dus vele andere gasontlading, of het nu gaat om glim- danwel boogontladingen) gaan de elektronen inderdaad 50x per seconde de andere kant op, waarbij de anode en kathode dus verwisseld worden. Om deze reden knipperen ze ook 100x per seconde.

[edit]

Kun je je bewering misschien aannemelijk maken met een link oid ?

Hum. Ik ben ook geen deskundige, maar er zijn volgens mij een paar foutjes geslopen in uw uitleg. Er zijn natuurlijk zeer veel systemen, maar in het algemeen is het bij mijn weten meer als volgt:

- Heel veel gasontlading brand gewoon op AC
- Een (magnetisch) VSA doet twee dingen; 1) de stroom beperken als de lamp brand 2) icm de starter een ontsteekpuls leveren
- Een eventueel aanwezige (parrellel-) condensator is er om een al te rotte cos-phi te compenseren.
- De starter zorgt samen met het VSA of zelfstandig voor de benodigde ontsteekpuls. Er zijn vele elektromechanische of elektronische vormen.

Alle bovenstaande bedrijfsapparatuur kan ook samengenomen worden in een wat moderner stuk elektronica, dit vind je min of meer standaard in videoprojectoren, nog niet in lichteffecten. Aanpassen van bedrijfsapparatuur van de ene lamp voor de andere is op zijn minst lastig, niet in de laatste plaats omdat allerlei technische gegevens over de interactie tussen lamp en bedrijfsapparatuur niet opgegeven worden.

Op ons 230V net zijn magnetische VSA's voor veel typen lampen enkel een smoorspoel, in landen met een 115V net is een autotrafo noodzakenlijk om de netspanning omhoog te transformeren naar de gewenste brandspanning. SOX (lage druk Na) brand ook hier op spaarlektransformatoren.