Gebruikersgegevens.

Ik heb zelf Milos (Quicktruss serie) op Prolyte gekoppeld en de pennen blijven wel klem zitten zonder dat er speling ontstaat.

Dat het niet aan te raden is (en mogelijk een afkeur-situatie is, daar weet ik de kleine letters niet 100% van) is natuurlijk een ander verhaal en staat ook buiten twijfel.

.... maar andersom dan weer wel. De eitjes van Milos zijn namelijk op het 'smalle' gedeelte groter dan die van Prolyte/Eurotruss/e.d.

Volgens mij heeft WSS Soundexpresse de C003 in ieder geval nog liggen. De 017 weet ik zo gauw niet, dat zou je moeten vragen.

Noem mij misschien gek, maar ik ben nog altijd een fan van stereo en niet zo zeer van 5.1.

Als je je systeem ook gebruikt om muziek te luisteren, hebben die 4 extra speakers die je erbij zet 9 van de 10 keer niks te doen. Die worden toch alleen maar gebruikt om het gedonder, geschiet, geschreeuw en gebeuk uit alle hoeken en gaten van een film ten gehore te brengen, waar veel muziek (enkele uitzonderingen daar gelaten) gemixt is om weergegeven te worden op een tweetal full-range luidsprekers.

Ga je alleen voor film, kijk dan vooral inderdaad naar een goed 5.1 setje. Een instap-setje van Sony of Harman & Kardon (~400 euro) kan een enorm verschil maken tegenover de speakers die je nu hebt.

Je verlichting kan de boel best opleuken, maar vergeet niet dat je die toch niet zal zien als je film aan het kijken bent. Een waardeloze geluidsset blijf je de hele film door horen.

Luister je ook vaak muziek op het systeem (en niet alleen stampmuziek), dan zijn 2 goeie front-speakers zeker de moeite waard. Die kun je later nog uitbreiden naar een 5.1 setje (al zal de sub dan overbodig zijn) als je het zou willen.Mag ik even weten wat je allemaal met die center doet dan? Als je een goed afgeregeld systeem hebt dan zou de center alleen nuttig moeten zijn voor het weergeven van de spraak (dialoog). En als je systeem goed is ingesteld en je speakers goed zijn geplaatst, dan kunnen de fronts de spraak ook zonder problemen midden in je klankbeeld plaatsen en is een center dus absoluut niet nodig.

Mijn filosofie is nog altijd: Begin met een paar fatsoenlijke fronts, en zet er later een paar rears bij voor de effecten tijdens de film en eventueel om de ruimte iets meer te vullen. Een sub echt alleen als het nodig is en de fronts niet laag genoeg gaan (bv. met bookshelf-speakers). Over het algemeen heb je met een paar zuilen echt geen sub meer nodig.

Hier ben ik ook nog niet over uit. Als je bijvoorbeeld een goal-post constructie maakt (omgekeerde U) en je hangt de liggende truss vol met je belasting, dan worden de hoeken in principe maximaal op buiging belast. Maar hoe kan ik hieraan uitrekenen of alles goed zit?

Hetzelfde idee met base-plates die 9 van de 10 keer wel een trusspaal overeind houden maar er totaal geen informatie is over de belastbaarheid van die dingen. Als je truss niet perfect symmetrisch is opgebouwd krijgen die dingen wel een moment te verduren. (Let wel, ik heb het over los staande base-plates, niet de kleine 'voetjes' die je regelmatig onder een carré ziet staan)

Je kan natuurlijk ook even beleefd zijn en het aan ons uitleggen natuurlijk.

Niemand heeft er moeite mee als je zegt dat je in een Ford rijdt, je een PA van Electrovoice hebt staan of bij de McDonald's eten haalt op je klus. En ik denk dat de grote bedrijven er echt geen cent op mislopen als je zegt dat je voor het bruiloftje op de hoek bij een collega hebt bijgehuurd. Voor grote producties is dat misschien een ander verhaal.

Zoals ik al zei, openlijk verkondigen dat je slechte ervaringen hebt gehad met een bedrijf ("X was een oplichter, Y betaalt pas veel te laat zijn rekeningen") vind ik not-done.

Ik zou een naam noemen van een 'concullega' verder geen probleem vinden, behalve als je besluit openlijk kritiek te uiten op een bedrijf en daarmee dus hun reputatie onder collega's zwart maakt.

Een uitspraak als 'Rentall heeft nog 40 meter truss voor dat klusje volgende week' moet geen probleem zijn (sterker nog, meer reclame), maar een uitspraak als "<bedrijfsnaam> heeft me vorige week flink belazerd" vind ik niet kunnen. Want het staat er toch ongeacht of het waar is of niet.

Naar bedrijven hinten terwijl we zelf wel donders goed weten over wie het gaat ("Een grote verhuurder in Utrecht", "Die grote verhuurder met die paarse kisten") lijkt me niet nodig. De concurrentie heeft het toch liever als je hun naam wat vaker noemt.

Mag ik iemand hier niet eens meer duidelijk maken (met enig sarcasme, maar zonder scheldwoorden van dien) dat er misschien een beetje een elitaire houding heerst onder sommige mensen hier? Ik ga JeroenVDV ook niks verwijten omdat hij de FB3-users voor 'hobbybob' uitmaakt.

Feit is wel gewoon dat als Pangolin zelf geen SDK uitbrengt voor de FB3, dat er vroeg of laat wel iemand is die het ding reverse-engineert en zelf een (open-source) SDK op het web gooit. En dan kan Pangolin hoog of laag springen, maar dan is het hek van de dam. Met software-patenten zwaaien in Europa gaat namelijk niet lukken.

Security through obscurity is gewoon een concept wat fundamenteel fout is. Niemand die je tegenhoudt om je FB3 open te schroeven, en met een oscilloscoop elk punt van het ding na te meten. Uiteindelijk kom je er dan wel achter hoe zo'n ding zich over de USB-poort gedraagt, en een honderdtal regels programmacode doen de rest.

Blaas vooral lekker hoog van de toren over Pangolin. Als je puur naar de hardware kijkt, is de FB3 zelf nog niet eens zo bijzonder, integendeel, met 12-bits sampling op X en Y en maar 8 bits op RGB doet mijn USB 5.1 geluidskaart van 20 euro het nog beter. Dus daar valt niet veel voordeel van te halen.

Daar staat natuurlijk tegenover dat Quickshow een super-pakket is en dat neemt ook het grootste deel van de prijs voor zijn rekening.Bullshit. Er is nergens gezegd dat het uitbrengen van een SDK waarmee mensen zelf iets kunnen ontwikkelen ook betekent dat die SDK actief ondersteund moet worden. Als je het protocol op straat gooit met het bericht "als het niet werkt zijn wij het niet schuld, dan gebruik je maar Pangolin software" kan in principe prima. De FB3 is toch al niet los te koop maar alleen in combinatie met Quickshow, dus als iemand eigen applicaties wil ontwikkelen voor de FB3 zonder support van Pangolin zelf zal Pangolin er geen cent op verliezen tegenover de Quickshow users. Ik denk dat het juist meer klanten op gaat leveren omdat meer applicaties de FB3 ondersteunen en er dus ook meer Pangolin wordt verkocht.

En toch zijn er aardig wat klok- en klepel verhalen. Ik had vandaag weer een discussie met een technicus (licht nota bene) van een groter poppodium die beweerde dat je nooit omhoog mag waarderen, d.w.z. een hoger gewaardeerde stekker op een lager gewaardeerde aansluiting. Een ongezekerd verloopje van Schuko naar 32A CEE bijvoorbeeld.

Nu geef ik toe dat bovenstaand verloopje niet echt bepaald nuttig zal zijn, maar het is volkomen toegestaan. Hij was er echter heilig van overtuigd dat zoiets niet mocht en dat je wel een verloop mocht maken van 32A CEE naar een vrouwelijke 16A Schuko.

Uiteindelijk heb ik er weinig woorden meer aan vuil gemaakt (op het moment toen hij me sommeerde om maar eens Elektrotechniek te gaan studeren) en ik heb hem gezegd dat hij het vooral uit moest proberen. Ik ga er alleen niet bij staan met de brandblusser als meneer zijn 32A-Schuko verloopje besluit kort te sluiten.

In navolging van de zomerhit van het jaar vind je elk jaar wel een lichteffect op de festivals wat ook echt werkelijk íedereen ineens heeft staan. Een aantal jaren terug was het een hele podiumwand vol met actieve Sunstrips, afgelopen jaar bijvoorbeeld de MAC250 Beam...

Dus welk lichteffect gaat dit jaar dé gimmick worden waar je ineens iedereen mee aan ziet komen? Ik geef zelf de MAC 101 eigenlijk wel veel kans.

Ik heb geloof ik nog een intact kanaalblokje van een Synq 2K2 liggen. Die is toen uit mijn eigen Synq gehaald omdat daar ook 1 van de kanalen overleden was, maar dit was een probleem met de (1e generatie) voeding.

Ik geef geen garantie, maar als je hem wil hebben moet je even mailen.

Wat voor aanstuurhardware (DAC) werk je mee?

De Easylase USB is redelijk goed gedocumenteerd en heeft zijn eigen API, dus daar moet je wel wat mee kunnen denk ik. Ook een project als OpenLase kan je misschien wel wat vooruit helpen.

Als je met een closed-source systeem zoals Pangolin FB3 werkt heb je denk ik pech: Pangolin vertikt het de documentatie voor zijn interfaces te publiceren en verwacht dat je gewoon braaf Pangolin software draait.

Maar vergeet even niet: Jij bent als lichtman al lang en breed gewend om door menu's heen te stappen om je doel te bereiken. Geluidstechnici die de 'analoge' workflow gewend zijn en waar hun oogopslag nogal verticaal gericht is op de channelstrips zullen er misschien anders over denken.

Dat is er al hoor. Waar denk je dat we tegenwoordig ons 445nm blauw vandaan halen? Die wordt uit een 24W laserdiode-array van een Casio-beamer gesloopt.

Maar wordt dan de hele show in het QM2000.NET bord geladen of wordt er een bepaald aantal ILDA-frames gebufferd? Want in het eerste geval heb je aan het regie-einde weinig meer van een controller nodig, in het tweede geval zit je onvermijdelijk aan een vertraging. Als je dus live schuift moet het snel (en betrouwbaar) genoeg kunnen reageren om met de show mee te komen.

Ik heb me wel altijd afgevraagd, in de lichttechniek is het van 0-10V analoog, naar DMX, en uiteindelijk naar Art-Net gegaan. Beide laatste zijn open standaarden. In de lasershows ging het van ILDA (feitelijk 0-10V) naar een netwerk, waar iedere fabrikant er weer zijn eigen protocol-oplossing op nahoudt. Zijn er nooit 'tussenstappen' geweest en heeft er nooit iemand nagedacht over een wat meer open, interoperabele standaard voor lasershows? Of zijn alle fabrikanten te druk bezig om hun eigen omzet te beschermen?

We gaan het maar niet hebben over het 'hobbycircuit' waar je bouwers nogal eens routers in de projectors in ziet bouwen en dan een FB3 over USB aansturen via USB-over-netwerk... dat kan, zacht gezegd, 'interessante' situaties opleveren.... ahum.

Het gaat vooral om de betrouwbaarheid van de data. Als er een stukje audio wegvalt of een videostream loopt te hikken is dat hooguit even vervelend, maar als er verkeerde data bij je lasers aankomt kan het bijvoorbeeld zo zijn dat de galvo's langer stil blijven staan dan je eigenlijk bedoeld had. Gevolg: Langer stilstaande beam en dus gevaar voor je publiek.

Als je alleen lasers op je netwerk hangt zal het in de praktijk wel meevallen omdat de data maar één richting uit loopt, maar als je je lasernetwerk samenpakt met de digitale multi van het geluid, de netwerklijn naar de mediaserver en de Art-Net verbinding van de lichtploeg kan het nogal eens leuk worden.

Laat ik de stelling anders poneren: Kun je me een verklaring geven waarom de (voornamelijk kleine) lasershow-industrie nog altijd met 6 analoge kabels naar de projectoren werkt terwijl de lichtmensen al ruim 20 jaar een digitaal protocol hiervoor hebben ontwikkeld? (Dimmers gingen ook ooit op 0-10V analoge verbindingen.)

Ik snap het van de ene kant wel, van de andere kant nog altijd niet 100% dat er gebruik gemaakt wordt van een Ethernet-netwerk voor aansturing van lasers.

Ethernet is nu niet bepaald een protocol wat 100% timingsgarantie biedt en al helemaal geen garantie over de integriteit van je data. Pakketjes kunnen prima uit volgorde door de switch heen gestuurd worden of helemaal verpest aan het andere uiteinde aankomen, het transmissiemedium wat ertussen zit vindt het allemaal best, en foutdetectie of -correctie zul je aan je eigen uiteindes moeten doen. Bovendien biedt Ethernet geen voorziening voor de noodstop, daar hebben we met wat creatief werk aan de UTP-kabel wel een oplossing voor bedacht, maar ideaal is het nog altijd niet.

Hoe groot is de latency tussen je showsysteem en het zien van de show, als je even bedenkt dat er geen andere apparaten op het netwerk zitten als een drietal projectoren?

Ik zou zelf voor zo'n situatie gaan kijken naar een variant op protocollen die synchroon audio heen en weer kunnen sturen, dus bijvoorbeeld iets als AES of ADAT Lightpipe (waar ADAT niet onbekend is in lasers), of opnieuw beginnen met een simpel, maar betrouwbaar protocol. Een UTP-kabel heeft meer genoeg aderparen om een kloksignaal, projectorsignaal, retoursignaal en een apart signaal voor de noodstop te dragen zonder dat er ergens een aarde nodig is.

Je leest het dus verkeerd. Als je een volle-brug gelijkrichter gebruikt ligt de (-) pool daarvan aan de gelijkspanningskant op een zwevend (ofwel onbekend) potentiaal ten opzichte van aarde. Er kan door de constructie van de gelijkrichter namelijk geen stroom naar de (-) pool toe vloeien vanuit het net, alleen vanuit de (-) pool naar het net toe. De stroom vanuit het net zal altijd naar de (+) pool van de gelijkspanningskant vloeien.

'https://images.blog-u.net/wp-content/uploads/2010/09/Diodes-bridge-Rectifier.jpg

Wat er nu vaak gedaan wordt is dat de aardedraad (en alleen de aardedraad, dus niet de nuldraad) verbonden wordt met die (-) pool en die wordt dus (door de definitie van 'aarde') op een potentiaal van 0V gelegd. Als gevolg zal de andere kant van de gelijkspanning op de gelijkgerichte waarde van de wisselspanning (zo'n slordige 300V, met een aardige rimpel) komen te liggen. De werkelijke potentialen aan de wisselspanningskant maken in zo'n situatie dan niet meer uit.

Als je aardedraad nu verder nergens aan vast zit, dan heb je hooguit het probleem dat het hele apparaat zwevend is ten opzichte van de 'echte' aarde en je signaalniveau's tussen apparaten misschien niet al te betrouwbaar zijn. Qua veiligheid is er niks aan de hand, sinds er (als de gelijkrichter zijn werk goed doet!) geen stroom naar het aardpunt TOE kan vloeien en naar buiten kan komen. Dit wordt allemaal weer via de gelijkrichter terug het net in geleid.

Mocht je aardedraad aangesloten zijn en toevallig aan de nuldraad hangen (in de krachtstroomverdeler, dus) dan heb je misschien mazzel, maar functioneel maakt het geen verschil. Het wordt wat anders als de diodes aan de aard-kant (OUT -) hun werk niet meer doen en doorslaan, dan kan er dus wel stroom vanuit het net naar de aarde vloeien en omgekeerd. De nul wordt dan (onbedoeld) hard aan aarde gelegd.

Vergeet niet dat een aardedraad alleen bedoeld is om een potentiaal vast te leggen (en voor het afvoeren van foutstromen), niet als een stroomvoerend element. In principe gaat de stroom via fase en nul heen en terug.Ware het niet dat veel 100V speakers gebruikt worden in buitensituaties waar er gewoon met een naald door de leiding heen wordt geprikt. Dat staat vaak ook blootgesteld aan de elementen, en dat betekent dus een mooie situatie die om kortsluiting vraagt. ;)

Ho eens even: Een gebrek aan galvanische scheiding is iets compleet anders dan een nuldraad en een aardedraad die aan elkaar verbonden zitten in het apparaat.

Als het apparaat galvanisch gescheiden is van het net, dan betekent dat dat er géén elektrische verbinding mogelijk is tussen óf de nul, óf de fase en één van de uitgangsdraden of aanraakbare geleidende delen van het apparaat. In het geval van een versterker betekent dat dus dat 0VDC op een compleet ander niveau kan liggen dan 'nul' uit de nuldraad.

De aarde staat hier los van en wordt over het algemeen juist bewust verbonden met de 0VDC aan de versterker-kant (als er een gescheiden trafo aanwezig is) om te zorgen dat je signaalniveau's ten opzichte van het ingangssignaal vast liggen. Echter die zijn (als het goed is) zelf ook galvanisch gescheiden met een tweetal AF-transformators op de XLR-aansluitingen, dus nodig is het niet, maar nuttig is het wel.

Een SMPS heeft vaak een autotransformator omdat die een stuk lichter is voor het vermogen dat ie kan leveren. Een compleet galvanisch gescheiden SMPS is mogelijk, maar een heel stuk lastiger omdat je de signalen van de controller weer (galvanisch gescheiden, dus bijvoorbeeld optisch) terug moet sturen aan de hoogspannings- of netkant en er geen enkele verbinding mag bestaan tussen de hoge en de lage spanning. Was dat wel zo, dan is het apparaat namelijk niet veilig als er onverhoopt een hoge spanning wordt aangeraakt. (De lage spanning is namelijk via het slachtoffer geleidend verbonden met aarde, en dat doet pijn!). Bij een galvanisch gescheiden apparaat zoals een scheertransformator moet je beide aansluitingen tegelijk aanraken om een stroomkring te kunnen maken.

In een SMPS met een autotransformator zijn de 0VDC en de nuldraad juist met elkaar verbonden omdat ze beide op de onderkant van de transformatorwikkeling uitkomen. De aardedraad is dan bewust NIET met 0VDC verbonden, of er wordt gebruik gemaakt van een bruggelijkrichter die de fase op +110VAC legt en de nuldraad op -110VAC. De nul (en dus aarde) is daartussen zwevend, maar een elektrische verbinding is (in theorie, als gevolg van bijvoorbeeld een storing) nog steeds mogelijk.